Ik zie dat de meeste aanmelders op deze blogberichten zich nog niet hebben aangemeld op http://hartvoorperu.nl/.

Vandaar dat ik nog één keer hier een melding maak van het laatste nieuws op onze nieuwe website, Hart voor Peru.

Vandaag zijn we naar het strand van Ancon geweest. Ancon is een district in het noorden van Lima op een uur rijden van Collique. De zon scheen vooral achter de wolken, maar toch genoeg om mij een verbrande huid te bezorgen. Dat buiten beschouwing latend hebben we een leuke dag gehad met een de groep padvinders die we iedere zaterdagmiddag hebben beziggehouden.

De titel van dit bericht slaat echter op iets wat ik op de terugweg opmerkte op een berghelling. Met grote letters was er met plastic Cristo Vive (Christus leeft) op de berg ‘geschreven’. Meteen gingen mijn gedachten naar de familie van Ooijen in Giessenburg. Ik weet natuurlijk niet of er hier zoveel gedoe over is geweest, maar zo’n tekst met zulke grote letters op een berghelling vlakbij Lima… Zou dit in de buurt van Amsterdam ook kunnen?

Bron foto: http://www.flickr.com/photos/angelicaenelpaisdelasmaravillas/2497547859/

Het stond al langer op mijn verlanglijstje en nu is het dan zover…

Tromgeroffel!

Heart for Peru nu ook in het Nederlands! Oftewel: Hart voor Peru!

Vanaf nu zal nieuws wat ik tot nu toe in het Nederlands op deze blog heb gezet op die site verschijnen. Als u dus direct op de hoogte wilt blijven/zijn dan kunt u zich daar (ook) op het laatste nieuws abonneren. Neem eens een kijkje op de verschillende pagina’s. Mocht u vragen of opmerkingen hebben laat het ons dan weten!

Deze week is het alweer drie maanden geleden dat we in Collique kwamen wonen en werken. Het geldt waarschijnlijk voor elke nieuwe plek waar men gaat wonen en/of werken, maar het is wel grappig als ik aan mijn eerste week hier terugdenk. Elizabett en ik spraken toen over de mensen door hen te beschrijven, want we kenden hun namen nog niet. En als één van ons van iemand de naam wel wist, dan wist de ander het soms nog niet. Nu kennen we alle kinderen hier bij Operación San Andrés (OSA) bij naam en de moeders zijn gewoon de moeder van zo-en-zo, als we over hen spreken.

Hetzelfde geldt voor de buurt waarin we wonen. Toen ik in de eerste weken pleinwacht had en met de kinderen op het speelterrein achter het gebouw was, dan vroeg ik wel eens waar ze woonden. Sommigen zeiden dat ze aan de andere kant van de heuvel woonden. Die tijd hadden we nog niet echt de straten hier verkend. Inmiddels hebben we al een aantal families van de OSA kinderen bezocht en realiseer ik me dat ze eigenlijk allemaal in de buurt wonen en de afstanden groter leken dan dat ze in werkelijkheid zijn. Oké, sommige straten zijn vrij steil, wat het geen aangename wandeling maakt.

Dit geschreven hebbende, kan ik zeggen dat we ons hier wel op onze plek weten in de 4-de zone van Collique. In het begin van dit jaar wist ik van het bestaan niet as en nu noem ik het thuis.

Na ons eerste bezoek aan OSA zocht ik op Google Maps naar de locatie om die aan familie door te geven. Toen kwam ik er achter dat de straat waaraan OSA is gevestigd niet eens was vermeld. Ik wist niet dat ik met mijn Google account kon bijdragen aan de ontwikkeling van Google Maps. Sinds vorige week heeft niet alleen de straat haar naam, maar is ook OSA op de kaart terug te vinden. Laat ik het makkelijk maken. Klik op de volgende nummers, dat zijn de coördinaten waar OSA is te vinden, -11.910123, -77.012722. Als je uitzoomt krijg je een idee waar wij ons bevinden.

Elizabett is druk om de zesdeklassers klaar te stomen voor de uitvoering van de Kerst musical. Deze zal twee keer uitgevoerd worden, eerst in een kerk in de 1-ste zone van Collique en een paar dagen later hier in OSA tijdens de jaarlijkse kerstviering, compleet met Panetonne, chocolademelk en cadeaus. De laatste weken zal Elizabett ook met de eersteklassers oefenen, die de Bijbelse personen van het kerstverhaal uit zullen beelden tijdens de musical. Gisteren bezocht ik één van de kinderen thuis. Haar moeder vertelde dat ze veel oefende met de CD die Elizabett aan allen heeft gegeven. Meteen werd de CD-speler gestart en begon ze te zingen. Wij bidden dat de teksten van de liederen de harten van de kinderen en allen in het publiek mogen raken. Bidt u mee?

Nog twee weken hebben de kinderen les, want de gehele maand december wordt er geen les gegeven op OSA. Gisteren hadden de zesdeklassers hun eindtoets wiskunde, vanaf nu zal Elizabett alle uren die voor wiskunde gepland stonden benutten om te oefenen voor de musical.

De afgelopen weken hebben we een aantal vergaderingen gehad om het programma van volgend jaar in elkaar te zetten. Elizabett en ik zijn verantwoordelijk voor de Bijbelse invulling van het programma. Wij zullen met de tieners en hun families werken, maar ook iedere maand een Bijbelstudie voor de moeders verzorgen—zij komen iedere week twee uur voor workshops en training die door de sociaal werkster worden verzorgd. Daarnaast willen we ook een Marriage Course voor alle echtparen verzorgen. Wij zijn God dankbaar voor de mensen die Hij in de afgelopen maand op ons pad heeft gebracht, via hen hebben wij nu goede boeken en studiemateriaal in ons bezit.

Wij vragen u te bidden voor hen die in de week van de medische campagne Jezus hebben aangenomen. Wij hebben ze vier weken geleden uitgenodigd voor discipelschap training , maar tot nu toe zijn er twee gekomen.

Voor de start van de medische campagne had ik een koor oefening met de kinderen van OSA. De titel van het lied dat ze die middag oefenden was: “Dat is wanneer de engelen zich verblijden”. Dit lied gaat over de verschillende uitvindingen, zoals: de gloeilamp, de computer, en de eerste auto, maar ook over successen, zoals: de eerste man op de maan en Independence Day. Maar het refrein van dit nummer zegt: “er is maar een ding dat we zeker weten dat kan deze engelen doen springen en schreeuwen, dat is wanneer een zondaar luistert naar de stem van de Verlosser. Dat is wanneer de engelen zich verblijden.” (U kunt een versie van dit nummer hier beluisteren)

De Medische campagne stond op het punt te beginnen toen Kees en ik ervoeren dat God ons riep om een counseling ruimte te hebben tijdens de campagne. Gedurende onze tijd op Baptist University of the Américas, hebben we veel studenten als pastoraal werker in ziekenhuizen en campagnes zoals deze gezien, dus we weten dat het belangrijk is. Deze mensen hebben de God nodig en moeten het goede nieuws horen.

In het begin van de week was mijn gezondheid niet optimaal, maar ik wist hoe belangrijk het was om het evangelie te delen met deze mensen en een tijd van gebed met hen te hebben. Tijdens de week had ik de hulp van mijn moeder, mijn nicht en op de laatste dag een vriendin, die een passie heeft voor dit soort bediening. Het was een geweldige week.

In juli nam ik deel aan een internationale evangelisatie actie in mijn kerk in Miraflores. Het was een geweldige week om met broeders en zusters uit Texas het Evangelie te delen met de mensen uit mijn buurt. Ze gaven me een EvangeCube als een geschenk, waarop het verlossingsplan wordt uitgelegd; het is een goed hulpmiddel voor evangelisatie. De afgelopen week heb ik het weer gebruikt en het was weer zeer behulpzaam.

God bracht ons 50 personen ​​die open stonden voor een gesprek. Velen van hen waren depressief, ziek, eenzaam en/of gestrest. Anderen hadden te maken gehad met geweld en/of misbruik. Weer anderen hadden abortus gepleegd en/of geprobeerd zelfmoord te plegen. De eerste dag, heb ik geprobeerd een gesprek met mensen aan te knopen en als ze wilden heb ik met ze gebeden. De volgende dagen stuurden artsen patiënten waaraan ze merkten dat ze gebed nodig hadden en hen die open stonden voor het Evangelie.

De eerste dag, sprak ik met een meisje van 16 jaar oud, die zwanger was, ze had besloten de baby te houden. Ze had Jezus al eerder aangenomen, maar ze voelde zich nu ver van Hem nu. Ze voelde zich niet lekker. Na een tijd van gebed heeft ze zich met God verzoend. De tweede dag, sprak ik met een meisje van 19 jaar oud, ze had twee jaar geleden abortus gepleegd. Mijn nicht en ik spraken een tijd met haar over Gods liefde voor haar. Tijdens het gebed moest ze huilen en toonde ze ons de littekens op haar polsen van een zelfmoordpoging. Toen ze Jezus Christus als haar Redder aannam veranderde haar gezicht, ze glimlachte. Ze had geen een vaderfiguur in haar leven en ze probeerde om de liefde van een man in plaats van de liefde van God te krijgen.

Ik had ook de gelegenheid om met mannen te praten. Eén van hen kwam naar de dokter vanwege hevige pijn in zijn nek. Toen ik met hem sprak vertelde hij dat hij familieproblemen had. Nadat hij Jezus Christus aannam, zei hij: “Ik heb geen pijn in mijn nek meer en ik voel me vrij.” Prijs de Heer!

Woensdag, sprak ik een man van 63 jaar. Zijn verhaal raakte me. Hij werd een wees op zeven jarige leeftijd. Sindsdien sliep hij op straat. Hij probeerde zich met een gebroken fles te beschermen tegen elke vorm van (seksueel) misbruik. Soms sliep hij in bij mensen in huis. Hij probeerde werk te vinden. Het is verbazingwekkend hoe God hem beschermde. Nu was hij bezorgd over zijn dochters en kleinzonen. Hij was in therapie voor angstaanvallen en hij had slaapproblemen. Die dag gaf hij zijn leven aan Jezus. Op vrijdag kwam hij terug om me te bedanken, want voor twee nachten sliep hij zoals hij voor een lange tijd niet had geslapen. Die vrijdag deelde hij zijn ervaringen over zijn vader en zijn wrok naar hem. We deelden met hem het belang van vergeving om alle vrijheid te hebben. God zij dank, besloot hij om zijn vader te vergeven en nadat hij had gebeden, was zijn gezicht veranderd, hij zei: “Dagen heb ik niet kunnen lachen, ik voelde me ellendig, maar nu voel ik me vrij en bevrijd. Ik weet niet hoe dit uit te drukken. ” Nog een wonder!

Na deze vijf dagen, mediteerde ik over de werkelijke betekenis van deze woorden van Jezus, toen hij zei: “De Geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genadejaar van de Heer uit te roepen.” (Lucas 4:17-19)

Alleen God kan het leven van een mens veranderen. We kunnen dat niet. Deze ervaringen lieten me zien hoeveel mensen Jezus in hun hart en leven nodig hebben. We moeten ze helpen met een integraal Evangelie, zoals Jezus dat deed, Hij is ons voorbeeld. Moge God arbeiders om Zijn oogst binnen te halen, veel mensen lijden zonder Hem.